رییس مرکز تحقیقات اسلامی مجلس:

تشبه به جنس مخالف، مرزشکنی و ساختارشکنی بین زن و مرد است

یزدفردا "رییس مرکز تحقیقات اسلامی مجلس شورای اسلامی تشبه به جنس مخالف را سبب مرزشکنی و ساختارشکنی بین زن و مرد دانست و گفت: پوشیدن لباس زنانه برای مردان یا بالعکس در یک فیلم سبب بروز یک پدیده تقلیدگرایی و شکسته شدن حرمت اختصاص لباس به زن یا مرد و منجر به از بین رفتن آن مرزی که دین برای آن حساسیت قائل است می‌شود.

حجت‌الاسلام والمسلمین احمد مبلغی، رییس پژوهشگاه مطالعات تقریبی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی در گفت‌وگو با  رسا با بیان این‌که دین مسأله نوع پوشش را در داخل فقه برده و برای آن یک حکم فقهی ارائه کرده است، پوشیدن لباس هر یک از زن و مرد از سوی دیگری را حرام دانست و گفت: تشبه به جنس مخالف، مرزشکنی و ساختارشکنی بین زن و مرد است، کارکرد هر یک را در عرصه اجتماع می‌شکند و یک هرج و مرج کارکردی ایجاد می‌کند.

رییس مرکز تحقیقات اسلامی مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: اسلام جامعه را متشکل از زن و مرد می‌بیند که هر دو یک جامعه انسانی را تشکیل می‌دهند، وقتی عنوان جامعه انسانی بر هر دو انطباق پیدا می‌کند به این معنا است که از یک طرف مشترکاتی دارند که این مشترکات جنبه‌های انسانی آنها را نشان می‌دهد و از طرف دیگر اختصاصاتی دارند که این اختصاصات بخشی از جامعه انسانی است و در مجموع انسان را تشکیل می‌دهد.

وی با تأکید بر پاسداشت اختصاصات حکمی و فقهی انسانی و مرزهای آن، اختصاصات هر یک از زن و مرد را به جسمی، رویه‌ای، آدابی و اخلاقی تقسیم کرد و افزود:‌ منطق انسان، ادیان و دین اسلام بر حفظ این اختصاصات استوار است و هرگز نباید مرزهای پاسدارانده از این اختصاصات تضعیف و کم‌رنگ شود که در آن صورت زمینه‌های سوء استفاده فراهم و زمینه‌های ایفای نقش هر یک از اینها براساس اختصاصات برای تکمیل‌کنندگی کور شده و یا از بین می‌رود.

حجت‌الاسلام والمسلمین مبلغی با بیان این‌که یک نوع هرج و مرج کارکردی، اخلاقی و فرهنگی با از بین رفتن اختصاصات در جامعه انسانی به وجود می‌آید، هرچند از نظر ظاهری کسی ادعا کند به هم‌ریختی ایجاد نمی‌شود، تصریح کرد: روح نگاه‌های دینی و سیر مباحث، فقهی است و فقه دینی با تأکید بر حفظ اختصاصات فقهی هر یک از زن و مرد، این رویه‌ها و آداب را به عنوان یک ضرورت و وظیفه تثبیت کرده و لباس را جزو اختصاصات هر یک از زن و مرد، قرار داده است.

وی البته با اشاره به واقع‌گرایی و انعطاف‌پذیری اسلام در برابر واقعیت‌های اجتماع بشری، یادآور شد: دین به عنوان مجموعه ناظر به همه زمان‌ها و مکان‌ها و همه شرایط، هیچ‌گاه حکمی را مگر بسیار اندک، بدون استثنا نگذاشته است؛ حتی وقتی گفته می‌شود نماز آدابی دارد، حکم آن برای مریض و یا کسی که در حال خوف است، وضع دیگری پیدا می‌کند و حکم پوشیدن لباس زن از سوی مردان و بالعکس هم، حتما استثنا دارد.

رییس شورای تقریب حوزه علمیه قم با بیان این‌که عنوان‌های ثانویه یکی از بهترین قالب‌های فقهی است، اضافه کرد: فقه در برابر بروز و ظهور شرایط ویژه، عنوان ثانوی را بر یک عنوان اولی ترتب داده و این عنوان حکم خاص متناسب با خود را می‌خواهد، اما تا وقتی این عنوان ثانوی حاکم باشد؛ در فرض مثال اگر کسی جانش در خطر است و بخواهد با لباس مردانه بروز کند، او را اذیت خواهند کرد، اینجا پوشیدن لباس زنانه به شرط این‌که او را نجات دهد، اشکالی ندارد.

وی در بخش دیگری از سخنان خود با طرح این سؤال که آیا پوشیدن لباس زنانه برای ساختن فیلم و یا ایجاد یک نقش نهاده شده بر دوش یک فیلم یا فیلمنامه روا است و یا از موارد استثنا می‌تواند به شمار رود، گفت: قدر متیقن اضطرار از موارد استثنای حکم پوشیدن لباس زن از سوی مرد است، این‌که آیا انتقال یک پیام در قالب فیلم می‌تواند یک مورد استثنایی باشد، به بررسی چند عامل نیاز دارد.

حجت‌الاسلام والمسلمین مبلغی اظهار داشت: پوشیدن لباس زنانه برای مردان یا بالعکس در یک فیلم که سبب بروز یک پدیده تقلیدگرایی و شکسته شدن حرمت این اختصاص لباس به زن یا مرد و منتهی و منجر به از بین رفتن آن مرزی که دین برای آن قائل به حساسیت است، شود و اگر این پوشیدن برای کسانی که دست به این کار می‌زنند سبب شود که ساختار در محیط فیلم و فیلمسازی شکسته و مرز برداشته شود و یک نوع اختلاطی را در پی بیاورد، مجاز نیست.

وی با بیان این‌که شاید کسی بگوید حرام بودن اصل پوشیدن لباس زنانه برای مردان منصرف به این امر است که کسی به صورت جدی در جامعه این لباس را بپوشد، اما چون این موضوع در فیلم جدی نیست و همه هم می‌دانند جدی نیست، پس پوشیدن لباس زنانه برای مردان در فیلم به ما هو هو اشکالی ندارد، گفت: پوشیدن لباس زنانه از سوی مردان در خانه خود معلوم نیست اشکال داشته باشد؛ اما اینجا بحث جامعه در میان است و اگر کسی بخواهد مرزشکنی و ساختارشکنی کند، اشکال دارد.

این استاد خارج فقه حوزه علمیه قم تصریح کرد: اگرچه قطعات و نوع ظهور و بروز در فیلم و یا داستانی هم که ساخته و پیگیری می‌شود جدی نیست و شاید به این معنا بگوییم به ما هو هو اشکالی نسبت به آن نباشد، اما پیام‌های فیلم جدی است، بنابراین باید لوازم آن را در نظر گرفت که لازمه اول بحث الگودهی است، چراکه جامعه در چارچوب تقلید این کار را پیگیری می‌کند و در صورتی که پدیده‌ای جدی در جامعه بروز کند، رفتارها نیز جدی می‌شود.

وی با بیان این‌‌که پوشیدن لباس زنانه از سوی مردان هنرپیشه و یا استفاده از کلاه گیس و پیدا کردن حالت زن، ترویج بی‌حجابی، اشاعه گناه و حرام است، پرداختن به چنین موضوعی در فیلم‌ها را ریختن قبح یک گناه دانست و از دستگاه‌های نظارتی خواست پس از آشنایی کامل با سه مقوله احکام فقهی دینی، فلسفه‌ها و کارکردهای این احکام و مجهز شدن به منطق دینی بر این نوع فعالیت‌های فرهنگی که بیشترین تأثیرگذاری‌ها از ناحیه و رهگذر آن بر جامعه ایجاد می‌شود، نظارت کنند.

حجت‌الاسلام والمسلمین مبلغی گفت: دستگاه‌های نظارتی افزون بر این‌که باید احکام دقیق فقهی دینی مربوط به این مقوله‌های فرهنگی و یا عناصری از فرهنگ که در فعالیت آنها ایجاد و تزریق می‌شود بدانند، فلسفه‌ها و کارکردهای این احکام را هم بدانند، چراکه مسائل فرهنگی جامعه در یک وضعیت شکننده‌ای قرار دارد؛ حساسیت و لطافت فرهنگ به مثابه حساسیت و لطافت برگ گل در یک جامعه است و زود می‌شکند، بی‌حرمتی پیدا می‌کند و زود روزنه‌های غلط در آن ایجاد می‌شود.

وی نگاه صوری، ظاهری و ابتدایی به مقوله فرهنگ را کافی ندانست و با تأکید بر ضرورت مجهز شدن به منطق دینی در این زمینه، گفت: دائما بازتاب‌ فعالیت‌های فرهنگی در جامعه رصد شود و بر آن اساس فیلم‌ها ساخته، راه‌ها انتخاب و مسائل فرهنگی دنبال شود و چنین نباشد که بازتابی در جامعه پدید آید، خود را نشان دهد و پس از این‌که مشکلاتی را ایجاد کرد، تازه فهمیده شود بازتاب براساس فعل بدون شناخت چارچوب‌های لازم بوده است.

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا